Ik ben gestorven, stil en alleen.
Niemand is meer om mij heen.
Zacht gesnik verbreekt de stilte, bang voor wat nog komen gaat.
Hoop op vrede is verdwenen, zo zijn wij geworden, zo zijn wij gemaakt.
Ik heb gered, ik heb gemoord.
Alleen niemand heeft mijn roep gehoord.
Denk jij aan mij, aan mij alleen? Dan heb ik warmte om mij heen.
Ik denk aan die, die ik zo lief heb en die ik nooit vergeten mag.
Ik herinner mij wat er gebeurde, wat er gebeurde op die dag.
De koude wind floot door de kieren, ogen keken bang en moe.
Mama zong zachtjes ‘make peace not war’ en dekte mij reeds toe.
Ik dacht niet meer aan oorlog, ik dacht niet meer aan moord.
Ik droomde over mensen, ze waren stil zoals het hoort.
